Op basis van gegevens uit niet-gerandomiseerde studies en van indirecte vergelijkingen, worden regelmatig uitspraken gedaan over de keuze tussen een vitamine K-antagonist en een direct oraal anticoagulans (DOAC). Voor veel patiënten die een nieuwe langdurige anticoagulerende behandeling starten, blijven vitamine K-antagonisten een goede eerste keuze. DOAC’s kunnen een alternatief zijn uit praktische overwegingen of bij behandelingen van kortere duur.

Het weglaten van acetylsalicylzuur vermindert het bloedingsrisico van de drievoudige antitrombotische behandeling die in theorie geïndiceerd is voor patiënten met voorkamerfibrillatie én acuut coronair syndroom (ACS). Er is echter onvoldoende zekerheid dat dit niet gepaard gaat met een beperkte toename van coronaire ischemische events. Ook het gebruik van DOAC’s in plaats van vitamine K-antagonisten lijkt het bloedingsrisico te verlagen, maar de evidentie uit direct vergelijkende studies is beperkt.

Op basis van studies uit 2018 en 2019 worden bij patiënten met kanker de directe orale anticoagulantia (DOAC’s) als mogelijk alternatief voor heparines met laag moleculair gewicht naar voor geschoven, zowel voor de profylaxe als voor de behandeling van veneuze trombo-embolie. Het BCFI is van oordeel dat de nood aan profylaxe en de optimale anticoagulerende behandeling best individueel bepaald worden in deze heterogene populatie.

Na rivaroxaban toont nu ook dabigatran zich niet superieur aan acetylsalicylzuur in de secundaire preventie na ischemisch cerebrovasculair accident van ongekende oorzaak.